medellin

Veilig geland wel erg pijn in mijn oren van de landing te veel lawaai kwam er van het vliegtuigje af toen ik boven medellin vloog, vloog mijn mond er ook van open jeej wat een reusachtige stad kwam er tevoorschijn omringd door al die bergen super erg indrukwekkend alle huizen ware van die rood achtige klei erg mooi om van bovenaf te zien. Eenmaal de backpack gepakt hield ik een taxi aan en vroeg of hij mij naar het happy buddah hostel wou brengen daar had ik afgesproken met isabella en michael want die zouden ook naar medellin komen en hen zou ik voor de laatste keer van mijn reis gaan meeten ik was als eerste musketier aangekomen in het hostel wat er erg leuk en strak gemeubileerd uitzag zowiezo mijn indruk van medellin was een erg moderne stad en erg koud en regenachtig brr was ik helemaal niet gewend meer ze noemen het daar ook de stad van de eeuwige lente hmm ja dat was te voelen. In het hostel kwam er meteen een amerikaanse boy naar me toe en begon het standaard backpackers praatje te houden, waar kom je vandaan wat doe je op je reis welke landen ben je geweest wat heb je meegemaakt bla bla erg leuk maar zag dat hij om de klok van 1 al aardig van de kaart was van het bier maar ja medellin word ook wel de partycity van colombia genoemt dus dan is het ook niet zo gek. Een half uurtje later gewacht kwam daar michael aan hij heeft ingecheckt en meteen daarna zijn we een restaurantje gaan zoeken waar we lekker konden lunchen. Nadat we geluncht hadden zijn we aan de biertjes gegaan in de bar van het hostel. Later die avond was er een voetbal wedstrijd van team medellin tegen een andere club in colombia geloof ik en die gingen we bijwonen ik en 7 andere boys. Wat ik in de stad aantrof waren allemaal mensen 100,000enden supporters allemaal droegen ze de kleuren groen wit grappig eie avond heb ik onbewust ook een groen jurkje aangestrokken we zijnin de pub gaan staan en keken naar de wedstrijd. We kregen van een collombiaan te horen van als deze club wint is er groot feest en als ze verliezen krijg je rellen kwaadheid want de collombianen zijn een temperamentvolle cultuur en gaan echt in dat voetbal op. Na een half uur stond het team al 1 uur achter een jongen voor ons ging helemaal door het lint en schreeuwde putamadre en allemaal andere scheldwoorden in het spaans woest was hij toen ze twee nul achterstonden begon hij van kwaadheid te huilen en hij was niet de enige. Op een gegeven moment overlgede ik met de boys waar ikk mee was van als ze het laatste kwartier niet scoren we moesten maken dat we wegkwamen want aan de sfeer en energie te voelen zou de hel dan uitbarsten pff nou zo gezegd zo gedaan na 15 minuten zijn we weer naar het hostel gegaan daar nog wat gedronken en gepoold en daarna een poging te gaan doen om te slapen. Toen ik in bed lag kwam die gast binnen amerikaaan helaas sliep hij bij mij op de kamer hij stonk een partij naar alchol en zweet plus zweet voeten en hij sliep ook meteen nadat hij met het hoofd op de kussens lag en ja hoor meneer begon te snurken en na een tijdje begon hij ook nog jaa erger kan het niet scheten te laten van al die coke die hij die nacht had opgesnoven gadever wat een goorlap was dat zeg en dat heb ik hem na die slapenloze nacht ook gezegd. Hij schaamde zich zo dat hij die dag erna om een andere kamer had gevraagd haha beter voor mij die dag ben ik begonnen met een ontbijtje en daarna ben ik samen met een nederlandse jongen die ik in dit hostel had leren kennen een heerlijke verse bak koffie gehaald met een choko broodje want ondanks dat colombia het land van de koffie is kunnen ze hier geen koffie zetten. Na de koffie heb ik naar mijn onderbuik gevoel geluisterd en ben naar insel air gegaan om een week eerder terug te vliegen na a r curacao want de stad medellin was geen stad voor mij erg word hier zo onwijs veel drug gebruikt de cocaïne verkopen zd hier voo 8000 pesos nog geen vier euro per gram alles slechte di ge zijn hier spotgoedkoop drank ook. Later om half 12 arriveerde isabel in het hostel en zoals afgesproken zijn we samen door de stad gereist. We hebben eerst lekker geluncht een soort van pizza maar dan met een zachte bodem erg lekker en een crepe met hazelnoot pasta en slagroom heerlijk daarna zijn we naar de krottenwijken vertrokken met de taxi om de kabelbaan te pakken en zo de stad te bezichtigen. De weg er na toe was al erg indrukwekkend van de taxi zie je goed hoe de mensen leven, zo reden we onder een brug door waar ik gok 300 drugverslaafden woonden en het erste was er liepen ook kinderen bij mijn hart brak op dat moment en zat te vechten voor mijn tranen als ik dit nu schrijf krijg ik ze weer. Verder op de rit zag ik al veel aftanse kleine huisjes en we zaten nog niet eens in de ergste wijk , aarnwel weer overal muziek en spelende kinderen die gelukkig leken te zijn met hun jeugd. Toen we de kabelbaan ingingen gingen we beetje bij beetje omhoog en zag je hoe hoger de wijken kwamer hoe meer de huizen verslechterden. We zijn uiteindelijk zo hpog de berg op gegaan naar een natuurpark alleen het weer was koud vooral daarboven en het regende dus besloten we daar niet uit te stappen. Wel was ik nieuwsgierig om in 1 van de wijken uit te stappen en om daar een stukje te lopen ondanks dat we gewaarschuwd waren dat we niet uit moesten stappen als toeristen.. ik kreeg al snel door dat we achtervolgt werden ik wou hetbzeker weten dus bleef stil staan waarbij de dame in kwestie ook stil kwam te staan en haar kleine zoontje ik gok 10. Ik liep verder hun liepen verder ik stopte hun stopte en ja toen keek ik haar die in de ogen aan en ze liep daarbij door. We zijn weer de kabelbaan ingestapt en terug vervoerd naar beneden later hebben we een taxi aangehouden en toen we waren ingestapt kreeg ik meteen al een onderbuik gevoel dat er iets niet goed zat aan hem. Hij reed ons ook de verkeerde kant op na mijn gevoel want zo reden we niet op de heenweg ondanks dat ik weet dat alle wegen naar londen gaan uiteindelijk na een uur rond te zijn gereden terwijl het maar een half uur rijden was en 180000 pesos op de teller heb ik gevraagd ons af te zetten want ik zag een metrodienst dus dacht komen we op die manier wel thuis we hebben die man 70000 betaald voor de rit inplaats van het volle bedrag daar ging hij in het begin ook mee akkoord alleen nog geen drie minuten later sprong hij de taxi uit en rende na ons toe wij zijn snel de trap van de metro opgerend en hij zei dat we 20000 pesos nep geld hadden gegeven maar hier klopte niks van wij doorlopen maar hij bleef achter ons aan en pakte me arm vast we hebben hm toch maar die extra centen gegeven en snel met de metro terug gegaan was nog 20 minuten van ons huis weg maja. We kwamen terjg i het hostel en ik was kapot mijn hartslag bleef stuiteren en ging op bed liggen ik voelde me slap heb de wekker een uur later gezet zodat we nog wat konden eten. Na het rusten voelde ik me al iets beter en zijn de stad ingewandeld ik gi g op een gegeven moment even zittten en voelde in ene keer een steek in mijn billen want ik had een kort broekje aan ik sprong overeind en voelde me raar het leek wel alsof ik een soort verlamming voelde maar toch een stekende pijn erbij ik zei tegen isabella dat ik weer weg wou en met een taxi naar het hospital of kliniek want ik was zwaar in de veronstelling dat het een schorpioen zou zijn geweest en dat mijn tijd er op zat (heb een beetje hypochondrie) ik kwam aan in de kliniek ben naar binnen gestormt en geschreeuwd naar een arts er kwam een verpleegkundige naar mij toe en spoot alcohol op mijn billen wat zo mijn slipje in druipte en nu mijn billen en trut begonnen te steken ik moest eerst maar even 200000 pesos neerleggen voordat ik geholpen zou worden maar dat weigerde ik. Een jongen die een beetje engels sprak kwam mij dat vertellen ikkuh gaf aan dat ik dacht door een schorpioen te zijn gebeten en hij begon me uit te lachen en zei dat die in medellin niet voorkwamen maar dat ik waarschijnlijk op een mieren hoop was gaan zitten ik voelde me echt best wel voor lul maar de rust keerde daardoor in mij terug en zijn alsnog naar de stad gegaan om wat te gaan eten. Toen we uiteindelijk een lekkere pasta hadden gegeten kwamen we erachter beiden niet voldoende geld bij ons te hebben dus hebben we michael geappt en gevraagd of hij zo lief wou zijn ons de money te brengen en gelukkig daar kwam onze redder in nood aan we hebben na ht eten nog een drankje gedaan en zijn gaan slapen want de volgende dag ging de wekker om half zes en zou ik de backpack nog in moeten pakken om op tijd naar het vliegveld te rijden en het chilste vliegtuig ever terug te pakken richting mijn eiland curaçao